اتصال‌دادن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِتصال/دادَن/

مصدر فعل متعدی

اتصال‌دادن

1. پیوند و ارتباط دادن.

   این قافله‌های سیاه، در واقع مایه روشنی و رونق دِه بودند، زیرا دهِ دور افتاده‌ای را به شهر اتصال می‌دادند. «اسلامی ندوشن»

مترادف‌ها

• اتصال، اتصالات، اتصال آهن، اتصال ثابت، اتصال سپری، اتصال گویسان، اتصال بدنه، اتصال داشتن، اتصال دهندگی، اتصال دهنده نر، اتصال لب‌به‌لب، اتصال شلنگ ترمز، اتصال متقابل سامانه‌های باز

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن