اخترشناسی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَختَر/شِناسی/

حاصل مصدر

اخترشناسی (نجوم)‎

1. (نجوم): دانش بررسی گیتی و جسم‌های آسمانی که بویژه با مکان، ابعاد، توزیع، جنبش، ترکیب شیمیایی، کارمایه و دگرگونی جسم‌ها و پدیده‌های آسمانی سروکار دارد؛ نجوم.

---

ترجمه‌ها
انگلیسی: astronomy فرانسوی: astronomie

ریشه‌شناسی

Axtarsenâsi, from axtar "star," → astron + -šenâsi "knowledge" from šenâxtan

1. "to know, to discern."

Abbreviations and symbols

Transliteration of Persian characters

واژه‌های وابسته

اخترشناختی، اخترشناسی استرکهکشانی، اخترشناسی پرتوها‌ی گاما، اخترشناسی فروسرخ، اخترشناسیک، باستان‌اخترشناسی، بالون-اخترشناسی، زیست‌اخترشناسی، ستاره شناسی

منابع

• حیدری ملایری، م. فرهنگ ریشه شناختی اخترشناسی و اخترفیزیک، ۲۰۰۵

پیوند به بیرون

• الفبای لاتین فارسی: exterşınasi / exterşınasī
• Unipers: axtaršenâsi