اعتدال بهاری

فارسی

حوزه: [نجوم]

1. 1. یکی از دو نقطۀ تلاقی استوای آسمان و دایره‏البروج که وقتی مرکز خورشید به آن نقطه می‏رسد، سال شمسی نو می‏شود

2. زمانی که خورشید به این نقطه در آسمان برسد متـ . اعتدال ربیعی.

منابع

«اعتدال بهاری» هم‌ارزِ «vernal equinox»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰