تأدیه

(تَ یِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. تأدیة

مصدر متعدی

1. گزاردن، پرداختن.

(اِم

صفت

1. پرداخت.

منابع

• فرهنگ لغت معین