پرش به محتوا

اخترشناسی

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَختَر/شِناسی/

حاصل مصدر

[ویرایش]

اخترشناسی (نجوم)

  1. (نجوم): دانش بررسی گیتی و جسم‌های آسمانی که بویژه با مکان، ابعاد، توزیع، جنبش، ترکیب شیمیایی، کارمایه و دگرگونی جسم‌ها و پدیده‌های آسمانی سروکار دارد؛ نجوم.



ترجمه‌ها

ریشه‌شناسی

[ویرایش]

Axtarsenâsi, from axtar "star," → astron + -šenâsi "knowledge" from šenâxtan

  1. "to know, to discern."

Abbreviations and symbols

Transliteration of Persian characters

واژه‌های وابسته

[ویرایش]

اخترشناختی، اخترشناسی استرکهکشانی، اخترشناسی پرتوها‌ی گاما، اخترشناسی فروسرخ، اخترشناسیک، باستان‌اخترشناسی، بالون-اخترشناسی، زیست‌اخترشناسی، ستاره شناسی

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]