تسنن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /تَسَنُّن/

اسم مصدر

تسنن (فرقه)‎

1. سُنّی شدن؛ سُنّی‌گری. سُنّی. نیز اهل، اهل‌ تسنن، اهل سنت.
2. پیرو سنت بودن. عقیده کسانی که پس از پیامبر، ابوبکر را خلیفه می‌دانند.

---

ترجمه
انگلیسی: sunnism

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن