صنج

(صَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. معرب سن

جمع

1. دو قطعة دایرة فلزی که به وسیلة بندی به انگشتان پیوندد.

منابع

• فرهنگ لغت معین