فلفل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /فِلفِل/

اسم

فلفل (گیاهی)‎ (چاشنی)‎

1. میوه تندِ سبز یا قرمز رنگ و تقریبا مخروطی شکل که باریک و بلند است و به صورت تازه، خشک یا گَرد مصرف می‌شود.
2. گیاهی است بالارونده و دارای ریشه‌های ساقه خیز و کوتاه که میوه آن ادویه‌ای است با مزه تند و سوزنده. پلپل.

واژه‌های مشتق شده

• فلفلی، فلفل‌دان، فلفل سیاه، فلفل سبز، فلفل دلمه‌ای

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین