فلکه

(فَ لَ کِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. فلکة

اسم

1. قطعه زمین گِرد.
2. میدان.
3. ابزاری برای تنبیه. نک فلک.

منابع

• فرهنگ لغت معین

فَلَکَه

فارسی (گویش خراسانی و نیشابوری

اسم

1. میدان (میدان دایره وار در شهر)

آوایش

falake/Falaka