پسانوگرایی

فارسی

حوزه: [سینما و تلویزیون، هنرهای تجسمی]

1. شیوه‏ای که با وام‏گیری از سنت روایی در نقاشی و انگاره‏های کلاسیک در معماری رو به ایجاد فضایی جدید نمود و آمیزه‏ای است از سنت و تجدد و دلتنگی برای بسیاری از ارزش‌های ازدست‏رفته و فراموش‏شده؛ که درمجموع، پسانوگرایی در هنرهای تجسمی و سینما، معرف نوعی بحران در ذهنیت انسان آفرینشگر ربع آخر سدۀ بیستم است.

منابع

«پسانوگرایی» هم‌ارزِ «post-modernism»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی