کیف
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /کِیف/
اسم[ویرایش]
کِیف
- وسیلهای با اندازههای متفاوت از جنس چرم، پارچه، نایلون و مانند آنها برای نگهداری و حمل پول و اشیای معمولا کوچک.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
اسم مصدر[ویرایش]
کَیف
- حال خوشی که از دیدن، خوردن، نوشیدن، و لمس کردن چیزی مطبوع به انسان دست میدهد. شادی عیش، مسرت، خوشی، لذت، خوشگذرانی.
- (از ادات استفهام): چگونه؟
ااستعاره[ویرایش]
- کیف کسی کوک بودن کنایه از: احساس نشاط و خوشی کردن.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین