اِ
(تغییرمسیر از ِ)
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
واکه[ویرایش]
اِ
- در آغاز کلمه، نشانه همخوان همزه است که با یکی از واکه‌های کوتاه تلفظ می‌شود مانند: اَبر، اِسم، و اُردک. در وسط و آخر کلمه، نشانه واکه بلند است مانند دارآ، یا کرسی همزه، مانند مسأله، و منشأ.
- در گویش گنابادی ای، اوای، آخ، اِیْ.
واژه‌های وابسته[ویرایش]
کسره ––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6861-90-8