آویختگی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آویخْتِگی/

حاصل مصدر[ویرایش]

آویختگی

  1. آویخته بودن.
    غرغره با غوره آویختگی لوزه زبان کوچک را رفع می‌کند.‌«جعفرشهری»

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن