آبداشت
فارسی[ویرایش]
حوزه: [علوم جَوّ]
- 1. آبی که براثر چسبندگی خاک بر سطح ذرات آن باقی میماند
2. آب موجود در خاک، در دما و رطوبت نسبی معین، معمولاً در دمای 25 درجۀ سلسیوس و رطوبت نسبی 98 درصد.
منابع[ویرایش]
«آبداشت» همارزِ «hygroscopic water»؛ منبع: گروه واژهگزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر چهارم، فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱