آب‌دنگی

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /آب/دَنگی/

صفت نسبی

آبدنگی

1. منسوب به آبدنگ؛ ویژگی برنجی که دانه‌های آن با آبدنگ از شلتوک جدا شده باشد. مقابل ماشینی.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ فارسی