آب‌فشان
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آب/فِشان/
اسم مرکب
[ویرایش]
آب‌فشان
- (علوم زمینی): چشمه آب گرم طبیعی که بطور پیوسته یا گاه و بیگاه، ستونی از آب‌داغ و بخار آب از آن فوران می‌کند.
- حوزه: [زمینشناسی]: چشمه آبگرمی که آب داغ و بخار به‌تناوب از آن فوران می‌کند.
صفت
[ویرایش]- آب‌پاشی کننده.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
«آب‌فشان» هم‌ارزِ «geyser»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر سوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۰-۸