آب‌کشت

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/کِشت/

اسم مصدر

آبکشت

1. (کشاورزی): رویاندن گیاه در محلول‌های دارای مواد غذایی بجای خاک.
2. حوزه: [کشاورزی-زراعت و اصلاح نباتات]: کشت در محلول‌های غذایی بدون استفاده از خاک.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آب‏کشت» هم‌ارزِ «hydroponics»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی