آب انداز

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آب/انداز/

اسم مرکب[ویرایش]

آب‌‌انداز

  1. (قدیم): استراحتگاهی در میان دو منزل کاروان‌ها برای رفع خستگی خود و از چهارپایان، توقف میکردند.
  2. آب دزدک.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین