آتشگاه
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آتش/گاه/
اسم مرکب[ویرایش]
آتشگاه
- سکویی در عباتگاه زرتشتیان که ظرف آتش را بر روی آن میگذارند.
- برجی در خارج از شهرها که زرتشتیان در آن آتش روشن میکنند. آتشکده. آتشدان.
برگردانها[ویرایش]
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن