آتش‌افروز
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آتش/اَفروز/
صفت فاعلی
[ویرایش]
آتش‌افروز
- (مجاز): ایجاد کننده فتنه و فساد، فتنه انگیز.
- کسی که در جشن‌ها مردم را سرگرم کرده، آتش روشن می‌کند و شعلة آن را در دهان خود فرو می‌برد و بیرون می‌آرد، و از مردم پول می‌گیرد.
- چیزی که با آن آتش روشن کنند، آتشگیره.
برگردان‌ها
[ویرایش]
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن