آتش‌باران

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آتش/باران/

اسم مصدر[ویرایش]

آتش‌باران

  1. باریدن آتش، فروریختن آتش.
    سکنه آن ... دچار سنگ‌باران و آتش‌باران می‌گشتند. «شهری»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن