آتش‌بس
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آتش/بَس/
اسم مرکب
[ویرایش]
اتش‌بس
- (نظامی): قطع تیراندازی و دیگر عملیات جنگی. تعلیق حالت جنگی. دستور خودداری از تیراندازی. قطع فرمان تیراندازی به سوی دشمن. قطع عملیات جنگی
- حوزه: [علوم نظامی]: وضعیتی که در آن مبادله آتش بین دو نیروی متخاصم به‌طور موقت پایان داده شود.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن
«آتش‌بس» هم‌ارزِ «cease fire»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر پنجم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴