آتش‌زبان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آتش/زبان/

صفت[ویرایش]

آتش‌زبان

  1. (شاعرانه): دارای گفتار شورانگیز یا غم‌انگیز و اثرگذار.
    سعدی آتش زبانم در غمت سوزان چو شمع/ با همه آتش‌زبانی در تو گیراییم نیست. «سعدی»

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن