آتش‌و‌پنبه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آتشُ/پَنبه/

اسم مرکب[ویرایش]

آتش‌وپنبه

  1. (مجاز): دو چیز ناسازگار که یکی کاملا غالب بر دیگری باشد.
    صبر دیدیم در مقابل شوق/ آتش و پنبه بود و سنگ و سبوی. «سعدی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن