آتش‌کردار

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آتش/کِردار/

صفت[ویرایش]

آتش‌کردار

  1. تندرونده، تیزپای.
    (قدیم): بر بادپای آتش کردار خویش برنشسته. «طرسوسی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن