آتش‌کن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آتش/کُن/

اسم مرکب[ویرایش]

آتش‌کن

  1. (قدیم): گلخنی، تون‌تاب.
    آتش‌کن آمد تا آتش برکند در حمام. «بیغمی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن