آخر‌اندیشی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آخَر/اَندیشی/

حاصل مصدر[ویرایش]

'

  1. منسوب به آخر‌اندیش: عاقبت اندیشی.
    دست همچون بیل اشارت‌های اوست/ آخر اندیشی عبارت‌های اوست. «مولوی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن