آخر‌عمری

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آخَر/عُمری/

قید[ویرایش]

آخرعمری

  1. (گفتگو): در آخر عمر.
    شاید دخترش آخر عمری ضبط و ربطش کرده باشد. «آل‌احمد»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن