آخر‌و‌عاقبت

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آخرُ/عاقِبت/

اسم مرکب[ویرایش]

آخروعاقبت

  1. (گفتگو): زندگی یا شغل یا وضع اخلاقی کسی در آینده. سرانجام، در آخر.
    خدا آخر و عاقبت این کار را به خیر کند. «میرصادقی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن