آخوند‌مآبی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آخوند/مَآبی/

حاصل مصدر[ویرایش]

آخوندمآبی

  1. وضع و حالت آخوند‌مآب.
    نرگس ... از آخوندمآبی او ... بیزار بود. «بزرگ‌علوی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن