آدم‌بزرگ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آدَم/بُزرگ/

آدم مرکب[ویرایش]

آدم‌بزرگ

  1. آنکه دیگر بچه نیست و رفتار و گفتار اشخاص بالغ را دارد.
    در باشگاه ورزشی هم تاب بازی نمی‌شد کرد ... فقط بازی‌های آدم بزرگ‌ها. «مدرس صادقی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن