آدم‌بشو

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آدَم/بِشو/

صفت[ویرایش]

آدم‌بشو

  1. (گفتگو): قابل تربیت.
    این مردک، آدم بشو نیست. «گلشیری»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن