پرش به محتوا

آدم‌لخت‌کنی

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آدَم/لُخت/کُنی/

حاصل مصدر

[ویرایش]

آدم‌لخت‌کنی

  1. (گفتگو): عمل آدم لخت کن؛ دزدی. تبهکاری، فساد.
    هر کار بد و زشت و آدم لخت کنی را گردن آن بیچاره گذاشتند. «شهری»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن