آدم‌نشین

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آدَم/نِشین/

صفت مفعولی[ویرایش]

آدم‌نشین

  1. جا یا فضایی که یک نفر بتواند در آن بنشیند.
    سفره‌ای به عرض و طول تالار، منهای یک آدم‌نشین گسترده شده. «مستوفی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن