آذار
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- /آذار/
اسم
[ویرایش]
آذار
- منسوب به آذر، آذرآباگان، آذربایجان. و در کل منسوب به یک قوم ایرانی با خصوصیات ویژه نزد سایر اقوام ایرانی.
- نام نام ششم از ماه‌های سریانی و رومی. ماه هفتم از سال‌های سریانی است میان شباط و نیسان که ابتدای سال از ایلول ماه اول خزان باشد.
- نام ماه اول بهار است از سال رومیان و بودن آفتاب در برج حوت.
- ماه ششم از ماه‌های رومیه. مدت ماندن آفتاب در برج حوت که به هندش چیت نامند و آن ماه اول از ربیع است.
- آذر و آذار، ماه سوم از سال‌های مسیحی. و آن را اَذار بفتح همزه هم گفته‌اند.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ شمس
زبان دیگر
[ویرایش]- بهاری
اسم
[ویرایش]آزار
- درد، مرض، گرفتاری.
- یِتِرمهَ دِیم درد لَریمی دَوایهَ ..... طبیب لَر بیلمَدی آزاریم حییِف.
- به فرجام نرسید مشکلاتم تا آخر عمر ..... حیف حکیمان ندانستند آزار مرا. شاعر: گوچگ رضا
- یِتِرمهَ دِیم درد لَریمی دَوایهَ ..... طبیب لَر بیلمَدی آزاریم حییِف.