آذرپرست

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آذَر/پَرَست/

صفت

آذرپرست

1. (قدیمی): آتش‌پرست.

   بگفتا نگیرم طریقی به دست/ که نشنیده‌ام از پیرِ آذرپرست. «سعدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن