آرامیدگی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آرامِیدِگی/

حاصل مصدر[ویرایش]

آرامیدگی

  1. سکون، آرامش، قرار.
    چون عَلَم‌ها بر پای بُوَد همواره به قلب انبوهی آرامیدگی بُوَد. «فخرمدیر»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن