آرام‌ناپذیر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آرام/ناپذیر/

قید[ویرایش]

آرام‌ناپذیر

  1. بیقرار.
    فریاد ... انباشته از خشم و کینه، سرکش و آرام‌ناپذیر، از بالای سر آدم‌ها خیز برمی‌دارد. «محمود»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن