آرغده

فارسی

ریشه‌ لغت

• ترکی

آوایش

• /آرغُدِه/

صفت

آرغُدِه

1. خشمگین، بسیار راغب، آرزومند.

   سوی روم آمد چو آرغده شیر/ ... «فردوسی»

صفت

آرَغُدِه

1. برآشفته. خشمگین. آزمند.

   هر دو اصطلاح آرغُدِ و آرَغُدِ در زبان بهاری مفاهیمی دارند اما تحت شرایط خاص مانند هرج و مرج، آشوب، زلزله، حمله و مانند آنها در قدیم.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس