آرمان‌طلب

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آرمان/طلَب/

صفت[ویرایش]

آرمان‌طلب

  1. آنکه تصوراتی برای ساختن جنبه‌های گوناگون زندگی مطلوب در ذهن دارد، تصوراتی که عملی شدن آنها معمولا بسیار دشوار است. آرمانگرا.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن