آزادی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آزادی/
حاصل مصدر[ویرایش]
آزادی
- (سیاسی): امکان عملی کردن خواستهها به صورت فردی یا جمعی؛ حق اقدام و انتخاب بدون دخالت دیگران.
- رها بودن از قید و بند؛ نبودن مانع یا مزاحم برای انجام کاری.[۱]
- رهایی از سلطهٔ حکومتهای استبدادی. برخورداری از حقوقِ شهروندی.
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
پانویس[ویرایش]
- ↑ برگرفته از āzādī(h) در فارسیِ میانه «آزادی، رهایی؛ اشرافیت؛ ممنون، سپاس»، از āzād «آزاد؛ اشرافی، نجیب»، از *ā-zāta- (صفتِ āzāta- در اوستایی «بزرگزاده، نجیبزاده»).
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ زبانِ پارسیگ رهام اشه