آزار‌طلبی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزار/طَلَبی/

حاصل مصدر

آزارطلبی

1. (روان‌شناسی): حالتی که در آن، شخص مایل به کسب لذت از طریق تحمل درد و خشونت و آزار دادنِ خود است. مازوخیسم.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن