آزرده‌خاطر

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزُرده/خاطِر/

صفت

آزرده‌خاطر

1. (مجاز): ویژگی آنکه از چیزی رنجیده و دچار غم و ناراحتی است.

   تا مدت‌ها از حرف‌هایش آزرده خاطر بودم.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن