آزرمجو

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آزَرم/جو/

صفت فاعلی[ویرایش]

آزرمجو

  1. با شرم و حیا، کمرو.
    دو صاحب دل نگهدارند مویی/ همیدون سرکشی و آزرمجویی. «سعدی»
  2. منصف، عادل.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین