پرش به محتوا

آسانکاری

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آسان/کاری/

حاصل مصدر

[ویرایش]

آسان‌کاری

  1. (قدیمی): مدارا کردن. سهل گرفتن، مساهله.
    دوست‌داریِ دانایان و آسانکاری با بزرگان. «بخاری»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن