آستانه‌شنوایی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آستانه/شنَوایی/
اسم مرکب[ویرایش]
آستانه‌شنوایی
- (پزشکی): کمترین و بیشترین فرکانس صوت که گوش می‌تواند بشنود.
- حوزه: [فیزیک] کمترین شدت صوتی که انسان بتواند بشنود.
برگردان ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
«آستانۀ شنوایی» هم‌ارزِ «threshold of hearing»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰،