آستانه‌شنوایی
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آستانه/شنَوایی/
اسم مرکب
[ویرایش]
آستانه‌شنوایی
- (پزشکی): کمترین و بیشترین فرکانس صوت که گوش می‌تواند بشنود.
- حوزه: [فیزیک] کمترین شدت صوتی که انسان بتواند بشنود.
برگردان ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
«آستانۀ شنوایی» هم‌ارزِ «threshold of hearing»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰،