پرش به محتوا

آستان‌نشین

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه‌ لغت

فارسی

آوایش

/آستان/نِشین/

صفت

آستان‌نشین

(قدیمی): شخص کم پایه؛ کم مرتبه.
از صدر تا رسند بزرگان به آستان/ از عالم آستانه‌ نشینان گذشته‌اند. «صائب‌تبریزی

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آستان‌نشین&oldid=868979»