آسمانه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسمانِه/

اسم مرکب

آسمانه

1. (قدیم): سقف خانه، عمارت، و مانند آنها.

   مستی به خانه کن که آنچه زیر آسمانه توان کرد، زیر آسمان نتوان کرد. «عنصرالمعالی»

---

برگردان‌ها

انگلیسی: baldachin canopy tester ceiling

visibility marquee ciborium dais

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین