آسمان‌سا

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آسمان/سا/

صفت[ویرایش]

آسمان‌سا

  1. (مجاز): بسیار بلند و مرتفع.
    هر که را توفیق ایزد یار و دولت یار است/ خاک پای آسمان‌سای تواش تاج سر است. «ابن‌یمین»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن