آسوده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسودِه/

صفت مفعولی

آسوده

1. بدون غم و درد؛ دارای آسایش. رها و آزاد و فارغ.
2. خستگی در کرده. آرام گرفته، فارغ. خوش، شادمان. تنبل، بیکاره. بی‌رنج، بی‌تعب. بهره‌مند.

---

برگردان‌ها

ایتالیایی: sereno انگلیسی: tranquil snug easy calm tranquillize

tranquilize homey disquiet disburden well off

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین